Za početak, par slika satova po kojima je i Novi Sad prepoznatljiv...

Sat na Petrovaradinskoj tvrđavi, SAHAT - kula!







SAHAT - kula nalazi se na Bastionu svetog Luja. Sat potiče iz Alzasa (Francuska), a Petrovaradinu ga je poklonila carica Marija Terezija početkom XVIII veka. Sat predstavlja svojevrstan zaštitni znak kako same Tvrđave i Petrovaradina tako i Novog Sada. Stara kula je polovinom XVIII veka srušena, da bi je nakon toga zamenila današnja. Prečnik satnih krugova je oko 2,5 m; u samom satu nalaze se tri kugle (76 kilograma) i šetalica; sat se navija ručno, svaki dan i za to je zadužen Lajoš Lukač. Brojčanik je postavljen na sve četiri strane tornja, brojevi su ispisani rimskim ciframa, što je običaj na svim hrišćanskim crkvama. Postoji više zanimljivosti u vezi sa satom. Pre svega njegova mala kazaljka pokazuje minute a velika sate, za šta postoje dva razloga. Prvi je taj da bi lađari sa veće daljine i po lošem vremenu videli koliko je sati, a drugi razlog je taj što sat otkucava na svaki sat, a tako se smenjivala i straža, pa minuti nisu bili važni. Inače sat kada je hladno kasni, a pri lepom i toplom vremenu žuri; zato je dobio epitet "Pijani sat". Interesantno je i to da su stanovnici Petrovaradina tokom XVIII veka plaćali komunalni doprinos odnosno "satarinu", koja je bila naplaćivana svim građanima zbog korišćenja sata. U vrhu sata, na jabuci, nalazi se vetrokaz sa kompasom koji pokazuje strane sveta, a na jarbolu nema koplje već srce.